dellgroup

بااین حال، این دو بازار در فلسفه ی انتخاب دوربین کاملا باهم تناقض دارند. تلفن های هو شمند مقرون به صرفه تر، به حسگرهای ۴۸ و ۶۴ مجهزند و به زودی به حسگر ۱۰۸ مگاپیکسلی مجهز خواهند شد و از تئوری قدیمی <<اعداد بزرگ تر نشانه برتری است>> استفاده می کنند. باوجوداین، اگر از اپل و گوگل و سامسونگ بپرسید، آن ها به شما خواهند گفت فقط ۱۲ مگاپیکسل نیاز شما را برآورده می کند. به نظر می رسد نتایج نیز با ادعای آن ها همخوانی داشته باشد.

مراقب وسوسه های مگاپیکسلی باشید

دوربین های دارای وضوح بالا که در بازار می بینیم، تصاویر بسیار مبهمی ثبت می کنند که فاقد جزئیات به نظر می رسند. دلیل این امر آن است که برای ایجاد تصویر کم نظیر به عاملی بیش از تعداد پیکسل ها لازم است؛ ازجمله لنز باکیفیت و الگوریتم های پردازش تصویر برای افزایش کیفیت تصویر پایانی. البته برخی از گوشی های مجهز به رزولوشن بیشتر مانند هواوی میت ۳۰ پرو می توانند تصاویری با جزئیات بیشتر ثبت کنند؛ اما گوشی هایی اقتصادی با رزولوشن مشابه، چنین توانایی ای ندارند.

اگر هنوز قانع نشده اید، تصویر زیر را مشاهده کنید:آنر ۹ ایکس۴۸ مگاپیکسلی درمقابل پیکسل ۳با رزولوشنی ۱۲ مگاپیکسلی. این مقایسه براساس قیمت نیست؛ اما نکته ای را اثبات می کند که در مقایسه ی مگاپیکسل وجود دارد. کاملا مشخص است که کدام محصول جزئیات بیشتری ثبت می کند.

دلیل اصلی این امر آن است که حسگرهایی با مگاپیکسل بیشتر همگی از فناوری ترکیب کردن پیکسل ها (Pixel Binning) و به جای فیلتر رنگی مرسوم بایر (Bayer)، از الگوی فیلتر چهارگانه (Quad-Bayer) استفاده می کنند. درحقیقت، این دوربین ها وضوح رنگی نزدیک به یک چهارم از تعداد پیکسل های خود را دارند؛ بنابراین، اگر دوربین ۴۸ مگاپیکسلی از فناوری ترکیب کردن پیکسل ها استفاده کند، از نظر جزئیات واقعی بیشتر شبیه به دوربین ۱۲ مگاپیکسلی و دوربین ۶۴ مگاپیکسلی شبیه به دوربین ۱۶ مگاپیکسلی و دوربین ۱۰۸ مگاپیکسل شبیه به دوربین ۲۷ مگاپیکسل است. بدین ترتیب، گوشی های هوشمند ارزان قیمت بعید به نظر می رسد با لنزهایشان هم نتیجه ی مناسبی ارائه دهند.

آینده ی عکاسی محاسباتی

درحالی که گوشی های میان رده مشغول رقابت مگاپیکسلی با یکدیگر هستند، در چند سال گذشته، پرچم داران بازارتغییر بسیاری کمی در سخت افزار دوربین خود داده اند و درعوض، ازطریق استفاده از عکاسی محاسباتی، قابلیت تصویربرداری خود را بهبود بخشیده اند. پیشرفت در پردازش تصویر باعث ایجاد جزئیات بهتر و تعادل رنگ سفید و رنگ های دیگر در نور روز و نور کم می شود.

عکاسی محاسباتی بسیاری از ویژگی های موردنیاز دوربین را دراختیار قرار می دهد؛ از جمله حالت شب، جلوه های بوکه، عمق میدان و تشخیص صحنه به کمک هوش مصنوعی. نمونه هایی از عکاسی محاسباتی انجام گرفته با کیفیت عالی را در تصاویر کم نور اپل و بزرگ نمایی ترکیبی پنج برابری را در هواوی یا قابلیت عکاسی نجومیرا در پیکسل ۴ می توان یافت.

^{حالت نور کم و پرتره و آسترو در پیکسل ۴ (برای مشاهده در ابعاد اصلی روی تصاویر کلیک کنید)}

پیش تر شاهد این بوده ایم که قابلیت هایی چون حالت شب و بوکه ی نرم افزاری که درابتدا در انحصار گوشی های پرچم دار بودند، پس از گذشت حدود یک سال، به میان رده ها و گوشی های اقتصادی نیز راه پیدا کرده اند. با این حال، بهای پردازش پیشرفته ی تصویر و سخت افزار یادگیری ماشین باعث شده است در حال حاضر، پیشرفته ترین الگوریتم های عکاسی محاسباتی فقط در تلفن های گران قیمت وجود داشته باشند.

امروزه، گوشی هایی هوشمندی که بهترین دوربین را دارند، تنها به سخت افزار پیشرفته ی دوربین وابسته نیستند؛ بلکه از قابلیت پردازش تصویر و یادگیری ماشین نیز استفاده می کنند. درحالی که اپل و هواوی و سامسونگ برای پردازش تصاویر به پردازنده ی اصلی گوشی اکتفا می کنند، گوگل علاوه بر آن به پردازنده ی هسته ی عصبی (Neural Core) گرایش دارد. استفاده از این تراشه ها برای اجرای هرچه بهتر الگوریتم های پیشرفته ی تصویربرداری و جلوگیری از مصرف زیاد باتری کاملا ضروری است.

باید به این نکته اشاره کنیم که درنهایت، این قابلیت ها راه خود را به تلفن های ارزان قیمت نیز پیدا می کنند و دیگر تولید کنندگان نیز ممکن است بالاخره به این نتیجه برسند که بهتر است تمرکز بر رزولوشن دوربین خود را رها کنند و درعوض، داده های تصویر خود بهتر پردازش کنند. فعلا گوشی های هوشمند میان رده حسگرهایی با مگاپیکسل بیشتر انتخاب می کنند تا خود را به عنوان رقیب جلوه دهند؛ اما آینده یعکاسی با موبایل در قابلیت های پردازشی پیشرفته و دقیق نهفته است.